مقدمه
نیکوکاری یکی از ارزشمندترین خصایص انسانی است که به معنای کمک به دیگران بدون انتظار پاداش می‌باشد. در این مقاله از سری مجموعه مقاله‌های التیام به بررسی این صفت نیکو می‌پردازیم که نه تنها به بهبود شرایط زندگی نیازمندان کمک میکند، بلکه حس همبستگی و همکاری را در جامعه تقویت میکند و سبب می‌شود افراد جامعه نسبت به نیازهای هم‌نوعان خود بی‌تفاوت نباشند.
نیکوکاری از کارهای کوچکی چون کمک به خواهر یا برادر خود در یادگیری درس‌هایشان، تا اهدای پول به نیازمندان و سازمان‌های خیریه تا تاسیس مراکزی برای خدمت رسانی به مردم را شامل می‌شود. انسان نیکوکار برای کمک به دیگران هیچ مرز و مانع جغرافیایی، اعتقادی و نژادی قائل نمی‌شود.
چگونه در کار خیر شریک باشیم؟
کار خیر می‌تواند در اشکال مختلف توسط افراد و سازمان‌ها انجام شود. گاهی افراد در وصیت‌نامه خود دستورالعمل‌هایی برای اهدا پول و سایر دارایی‌هایشان به خیریه‌های مشخصی برجامی‌گذارند.
اما نیکوکاری محدود به اهدای پول و اموال نیست؛ در حقیقت گاهی مردم باارزش‌ترین دارایی خود که زمان آن‌هاست را صرف اقدامات خیرخواهانه می‌کنند و اوقات فراغت خود را به انجام فعالیت‌های انسان‌دوستانه در سازمان‌های مرتبط می‌گذارنند.
فواید نیکوکاری
نیکوکاری فواید زیادی برای فرد و جامعه دارد. کارشناسان اعلام کرده‌اند که کمک‌های خیریه می‌تواند وضعیت عاطفی و حتی جسمی انسان را بهبود بخشند. به علاوه، نیکوکاران از دانستن اینکه به نیازمندی کمک کرده‌اند و منجر به بهبود شرایط زندگی فردی دیگر شده‌اند، احساس رضایت می‌کنند. برخی از مطالعات نشان می‌دهند که نیکوکاران نسبت به افراد دیگر افسردگی کمتر، عزت نفس بالاتر و فشار خون پایین‌تر دارند و یا حتی ممکن است بیشتر عمر کنند.
مزایای نیکوکاری محدود به افراد نیست. شرکت‌هایی که از کمک‌های خیریه حمایت می‌کنند، از مزیت ایجاد یک تصویر عمومی بهتر و ذهنیت مثبت برخوردار می‌شوند که می‌تواند در جذب شرکا و خریداران جدید موثر باشد.
تاریخچه‌ی نیکوکاری
قدمت انسان‌دوستی به جامعه یونان برمی‌گردد. به عنوان مثال، افلاطون در وصیت‌نامه خود دستور داد تا از درآمد حاصل از مزرعه خانوادگی برای تأمین مالی موسسه تاسیس شده برای دانشجویان استفاده کنند.
نیکوکاری در فرهنگ‌های مختلف
در جوامع آسیایی مفهوم بخشش و کمک بسیار دیده می‌شود و انسان دوستی اغلب با معنویت در هم آمیخته است و بخشش به عنوان راهی برای دستیابی به رفاه جمعی تلقی می‌شود.
در جوامع آفریقایی، ضرب المثل «من هستم چون هستیم»، بر ماهیت نیازمند بودن انسان ها به یکدیگر اشاره میکند.
اروپا با داشتن ملت‌های متنوع، سنت‌های بشردوستانه متنوع را به منصه ظهور می‌رساند. رویکرد اروپایی اغلب با اصول عدالت اجتماعی همسو است و بنیادها و سازمان‌های خیریه نقش مهمی در حمایت از آموزش، مراقبت‌های بهداشتی و ابتکارات رفاه اجتماعی در سراسر قاره دارند.
برخی از مشهور ترین خیرین و سازمان های خیریه
اندرو کارنگی
ثروت کارنگی به ساخت بیش از ۲۵۰۰ کتابخانه در سراسر جهان کمک کرد. او همچنین چندین دانشگاه و یک موسسه خیریه را وقف کرد که در حال حاضر و با گذشت ۱۰۰ سال از مرگ وی باقی هستند.
مادر ترزا
لازم نیست میلیاردر باشید یا پول بدهید تا به عنوان یک انسان‌دوست شناخته شوید. در واقع، افراد قابل توجهی وجود دارند که چندان ثروتمند نیستند و به خاطر تلاش‌های بشردوستانه‌شان شناخته می‌شوند. مادر ترزا یکی از معروف‌ترین نمونه هاست. او راهبه‌ای کاتولیک بود که در سال ۱۹۵۰ سازمان مبلغان خیریه را در کلکته هند تأسیس کرد. هدف این سازمان فراهم کردن “رفاه مادی و معنوی” برای جوامع آسیب‌پذیر بود.
بیل و ملیندا
بیل گیتس، میلیاردر و غول مایکروسافت و همسر سابقش ملیندا، بنیاد بیل و ملیندا گیتس را برای حمایت از توسعه جهانی و برنامه‌های بهداشت جهانی تأسیس کردند. این سازمان در سطح جهانی و در ایالات متحده برای تحقیق و مبارزه با بیماری‌ها و مبارزه با فقر فعالیت میکند. طبق وب سایت این بنیاد، از سال ۲۰۰۰ تقریباً ۵۴ میلیارد دلار برای کمک‌های خیریه هزینه کرده است.
نتیجه‌گیری
همان‌طور که گفتیم کمک به دیگران، کمک به خودمان است و در فرهنگ غنی ما نیز همیشه به موضوع نیکوکاری و کمک به دیگران و اهمیت و فایده بی‌شمار آن اشاره شده است. چه خوب است که با کمک به دیگران زندگی خود را نیز زیباتر و بهتر کنیم.
نباشد همی نیک و بد، پایدار
همان بِه که نیکی بُوَد یادگار